TRAM 7

Zestien kilo kind draagt Dries Vermeulen dagelijks op zijn schouders. Het gewicht improviseert een liedje over een olifantje in het bos, terwijl Dries, schrijver en tekenaar, worstelt met zijn tenniselleboog. Samen wandelen ze door de ontwakende stad, richting halte ''Kuijpers'', vanwaar ze met hun tweeen naar school en werk pendelen. Aan hun halte stoppen twee trams. Nummer 15 en 7. De zoon verkiest 15. Die glimt en rijdt snel, haast geruisloos, heeft schermen en lichtgevende knopjes. Vader daarentegen hoopt op 7, oud en onvoorspelbaar, een reliek, maar juist daarom te verkiezen: deze tram vertelt verhalen. Daar, in de verte. Hij komt er al aan. Sorry, jongen. Vandaag is het tram 7.

Een ontroerend, rauw en humoristisch verhaal intekst en beeld, waarbij we halte na halte een intiem beeld krijgen van een vader, een zoon en een bonte stoet aan medereizigers.