KURK MANTOLU MADONNA

Simdiye kadar tesaduf ettigim insanlardan bir tanesi benim uzerimde belki en buyuk tesiri yapmistir. Aradan aylar gectigi halde bir turlu bu tesirden kurtulamadim. Ne zaman kendimle bas basa kalsam, Raif Efendi''nin saf yuzu, biraz dunyadan uzak, buna ragmen bir insana tesaduf ettikleri zaman tebessum etmek isteyen bakislari gozlerimin onunde canlaniyor. Halbuki o hic de fevkalade bir adam degildi. Hatta pek alelade, hicbir hususiyeti olmayan, her gun etrafimizda yuzlercesini gorup de bakmadan gectigimiz insanlardan biriydi. Hayatinin bildigimiz ve bilmedigimiz taraflarinda insana merak verecek bir cihet olmadigi muhakkakti.

Boyle kimseleri gordugumuz zaman cok kere kendi kendimize sorariz: "Acaba bunlar neden yasiyorlar? Yasamakta ne buluyorlar? Hangi mantik, hangi hikmet bunlarin yeryuzunde dolasip nefes almalarini emrediyor?" Fakat bunu dusunurken yalniz o adamlarin dislarina bakariz; onlarin da birer kafalari, bunun icinde, isteseler de istemeseler de islemeye mahkum birer dimaglari bulundugunu, bunun neticesi olarak kendilerine gore bir ic alemleri olacagini hic aklimiza getirmeyiz. Bu alemin tezahurlerini disari vermediklerine bakip onlarin manen yasamadiklarina hukmedecek