De zorg voor thuiswonende ouderen is sterk in beweging. Nederland schuift met het aanscherpen van de verantwoordelijkheid van gezinsleden voor hulpbehoevende ouderen op naar het gezinsgerichte verzorgingstype. Maar hoe worden deze ouderen in de ons omliggende landen geholpen?
In dit rapport wordt op basis van een grote enquête in negen Europese landen nagegaan welke beperkingen ouderen in deze landen ondervinden, over welke informele netwerken zij beschikken en welke hulp zij in de praktijk ontvangen. Er blijken weliswaar veel verschillen zijn tussen de landen, maar ook veel overeenkomsten.
In de mediterrane landen wordt niet alleen het gezin, maar heel de familie verantwoordelijk gesteld voor de verzorging van ouderen. De rol van de overheid is daar zeer beperkt. Het familiale model staat inmiddels onder grote druk. Alleen door een grote inzet van migranten in de 'familiale' verzorging heeft de overheid haar verantwoordelijkheid tot dusver kunnen beperken. Nederland blijkt vergelijkbaar met de Scandinavische landen, waar de overheid een belangrijke rol speelt bij de ondersteuning van hulpbehoevende ouderen. De situatie in Nederland is in vele opzichten gunstig. Ten eerste omdat er in verhouding weinig ouderen met beperkingen zijn. Bovendien beschikken deze ouderen over een relatief groot informeel netwerk en ontvangen zij relatief veel formele hulp. Wel zijn er, ook in Nederland, nog veel ouderen met beperkingen die geen hulp ontvangen.
Verschijningsvorm: pocket