Op haar typerende manier - door middel van een virtuoze synthese van memoires, kritiek en journalistiek - verkent Leslie Jamison in Laat het schreeuwen, laat het branden de oceanische dieptes van het verlangen en de naschokken van obsessie.

In veertien essays bespreekt Jamison onderwerpen als 52 Blue ('de eenzaamste walvis ter wereld'), de huiveringwekkende herinneringen van kinderen aan een vorig leven, de toegewijde inwoners van de virtuele wereld Second Life, het spooklandschap van de Sri Lankaanse burgeroorlog en een museum gewijd aan de relikwieen van verbroken relaties. En Jamison spaart ook zichzelf niet: als een van de meest bepalende stemmen van haar generatie bevraagt ze ook haar eigen leven in essays over trouwen in Las Vegas, het worden van een stiefmoeder en de geboorte van een kind.

In Laat het schreeuwen, laat het branden toont Jamison een ongekende emotionele en intellectuele openheid, precies de kwaliteit die haar onderzoekende en indringende stem zo onweerstaanbaar maakt.