Sinds haar ontstaan heeft de sociaal-democratie geworsteld met het begrip Arbeid. In dit boek analyseert Leen Hoffman hoe gedurende honderd jaar, van 1914 tot en met 2014, de sociaal-democratie volledige werkgelegenheid nastreefde, en wat er van haar voornemens is gerealiseerd. Bij zowel SDAP als PvdA is een effectieve werkloosheidsbestrijding in de praktijk altijd een zorgenkind gebleven. De SDAP had vooral plannen, zoals Het Plan van de Arbeid. Na de Tweede Wereldoorlog kon de PvdA eindelijk aan de uitwerking daarvan beginnen. Daarbij moest zij wel concessies doen omdat ze niet over de politieke meerderheid beschikte. Ondanks pogingen van vooral Joop den Uyl moeten we vandaag de dag constateren dat de sociaal-democratie terug is bij af. Het realiseren van volledige werkgelegenheid lijkt verder weg dan ooit. Leen Hoffman onderzoekt de oorzaken hiervan. Hij trekt lessen uit het verleden en ontleent hieruit aanbevelingen om de Arbeid die verloren is gegaan, weer terug te vinden.


Leen Hoffman (1943) studeerde algemene economie aan de Rijksuniversiteit Groningen met als specialisatie macro-economie, openbare financien, ontwikkelingseconomie en organisatieleer. Na zijn studie was hij kort wetenschappelijk medewerker bij het Nederlands Economisch Instituut en werd daar vervolgens hoofdredacteur van het weekblad Economisch Statistische Berichten. Nadat hij aldus jarenlang over economische politiek had geschreven, ging hij zich daadwerkelijk inzetten voor het economisch beleid, in het bijzonder werkgelegenheidsbeleid. Achtereenvolgens werkte hij in beleids- en managementfuncties bij de Sociaal-Economische Raad, het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, het Centraal Bureau Arbeidsvoorziening, het Centrum Vakopleiding en de Raad voor Werk en Inkomen. Daarnaast bleef hij publiceren op zijn vakgebied, ook na zijn pensionering. Dit boek schreef hij als Fellow van de Wiardi Beckman Stichting.

Taal: Nederlands
Aantal pagina's: 391
Verschijningsdatum: 21-07-2017